Μεσάνυχτα και δυνατή βροχή
κάτω απ’ το κόκκινο φως
η γλυκιά Μαρία σου χαμογελά
Ξέρεις καλά πως δεν είναι εδώ
όπως ξέρεις καλά πως δεν είναι μόνη

Για πες μου τώρα τι θα κάνεις
Κάποιος περιμένει κάτι από σένα
Λες πως δε σε νοιάζει
η γλυκιά Μαρία σου χαμογελά

Μήπως είναι το φεγγάρι
που ζωγραφίζει στο χαλί
ή μήπως είναι ο αέρας που φυσάει
Μήπως είναι ο ιδρώτας
ή ο χτύπος της καρδιάς
μήπως είναι το χαμόγελο που λείπει

Για πες μου τώρα τι θα κάνεις
Κάποιος περιμένει κάτι από σένα
Λες πως δε σε νοιάζει
η γλυκιά Μαρία σου χαμογελά
και λες δε σε νοιάζει

Ε, και ποιον τον νοιάζει
δεν έχει σημασία πώς θα το δεις
Πουθενά δε βγάζει
λες πως δε σε νοιάζει
Ακόμα κι αν χάνεις όπως και χτες
αυτό που σε τρομάζει
είναι η κάθε γλυκιά Μαρία
που μαζί σου γελά