Έρωτα μέγα εραστή
και μόνε ριζοσπάστη,
χτύπα ξανά την πόρτα μου
κι αν είν’ κλειστή, έλα σπάστη.

Έρωτα αλαφροϊσκιωτε
ενός μωρού το χνούδι,
σαν τον τυφώνα έλα μου
ή σαν γλυκό τραγούδι.

Έρωτα ονειρόκαμπε
των πόθων μου αλώνι,
ψωμί γλυκό, ψωμί πικρό,
χώμα μου, ρίζα, κλώνοι.

Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι το ίδιο πράγμα,
και μόνος και αθάνατος είναι το τέλειο θαύμα.

Θάνατε αν με λυπηθείς,
θάνατος δεν λογιέσαι.
Δε θέλω ξεμωράματα,
ούτε ν’ απολογιέσαι.

Θάνατε άμα σ’ έπεμψε
ο Θεός για την ψυχή μου
είν’ ιερή η ώρα αυτή,
μόν’ έχε την ευχή μου.

Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι το ίδιο πράγμα,
και μόνος και αθάνατος είναι το τέλειο θαύμα.