Με πετύχαν στη Τζαβέλα
μια νύχτα στα Εξάρχεια,
τη νύχτα του χαμού.
Ξέραν δεν οπλοφορούσα,
απλά χαμογελούσα,
κι αυτοί δεν το μπορούν.

Και με πυροβολήσαν
στο όνομα του νόμου,
της εξουσίας, της στολής.
Και κλέψαν τα όνειρά μου,
τα πρόλαβε μια σφαίρα
με την ακρίβεια της βολής.

Χτυπήστε με γουρούνια,
σκοτώστε με γρανάζια,
το αίμα μου θα αναδυθεί.
Και θα ξυπνήσει όλους
τους πρίγκιπες που είχαν
για μια γενιά αποκοιμηθεί.

Τηλεθεατές ψελλίζουν,
αθέατοι σαπίζουν,
μα η νιότη θα εκραγεί.
Πόσες πια μεμονωμένες
θυσίες θα ανεχτούμε;
Το ρόδο αιμορραγεί.

Χτυπήστε μας γουρούνια,
ανθρωποειδή κοπάδια.
Η οργή μας θα σας καταπιεί
και θα ξυπνήσει όλους
τους πρίγκιπες που είχαν
για μια γενιά αποκοιμηθεί.