Όταν θα φύγω θα μουδιάσουν τα λουλούδια στα μνήματα
θα βλέπουν την πομπή
Θα `ναι νωπό το χώμα απ’ τη βροχή κρατώντας μηνύματα
για μια άλλη εποχή.

Πάνω στα φύλλα της ψυχής μου θα χτυπάει ο άνεμος
φίλος μου και εχθρός
και εσύ θα στέκεσαι σαν άγαλμα κοιτώντας τα μάρμαρα
που σκάλισε ο Θεός.

Όταν θα φύγω θα βουλιάξουν τα μεγάλα μας όνειρα
στης λήθης το κενό
Θα `ρθω χαράματα σαν κλέφτης μέσα στον ύπνο σου
σαν όνειρο θαμπό.

Θα πεις πως έφυγαν τα χρόνια και οι φίλοι ξεχάσανε
πως υπήρξα ζωντανός
και εγώ θα λέω «Δεν πειράζει» πως «Όλα θα φτιάξουνε»
μα θα `ναι πια αλλιώς.

Δεν αντέχω πια, δεν μπορώ,
μοιάζει η ζωή με βουνό.
Μόνος βρέθηκα στην κορυφή,
θα `ναι η πτώση μου μοναδική.