Κοιτάω το ρολόι μου
Ήρθε η ώρα του Χειμώνα
Άδειο το κρεβάτι μου

Ίσως να μη σου έμεινε ψυχή να ζεις σ’ αυτή τη χώρα
Ίσως να μη σου έμεινε τίποτα
και να πίνεις κάθε βράδυ για να μεθάς
και ύστερα να κάνεις Έρωτα και να με φιλάς
αφού ότι σε μέθυσε τελικά
ήταν ότι σε έφερε κοντά
να μένεις και πάντα να αγαπάς
και να αντέχεις τη μπόρα.

Κοιτάω το ρολόι μου
Κούφια να’ ναι η ώρα
Αίμα στο σεντόνι μου

Ίσως να μην έχω να σου πάρω τίποτα άλλο
απ’ ότι σου πήρα τώρα.
Ίσως και να μην έγινε τίποτα
και απλώς κάθε βράδυ να ξεψυχάς
και όταν ανασαίνεις βαριά να με μεθάς
αφού ότι σε κέρδισε τελικά
ήταν αυτό που έχασα ξαφνικά
έκλαψα για πρώτη φορά
λες και τα μάτια `γιναν ένα με τη μπόρα.