Αυτού του κόσμου οι καημοί, λουλουδιών ειν` ανθοί
στην καρδιά μου ανοίγουν
ήμουνα νιός ξεχωριστός, τώρα γέρος και φτωχός
πικρό ταξίδι θλίψης
στη χώρα αυτή των κεραυνών, τη σιωπή των αμνών
πώς να την αντέξω.

Ελλάδα ζεις ένα κλισέ, δημοκρατία βερεσέ
σου στήσανε καημένη
γίναμε δούλοι, δουλικά, υποκλινόμαστε ευλαβικά
για να μας πηδάνε
πέντε ρίζες-ριζικά αγκάλιασαν σαν ξωτικά
τ` αγέρι σου Ελλάδα.

Παλεύω καθημερινά μα η ζωή με προσπερνά
η σκόνη της μου μένει
στο σπίτι μου που το χρωστώ, για ακροκέραμο έχω εγώ
την κόρη του ματιού μου
αλλά δε στέλνω SMS ούτε εκπέμπω SOS
τα μάτια μου δεν κλείνω.

Νέα γενιά, νέα γενιά
μη βολεύεσαι άλλο πια
στο λαιμό γίνε θηλιά, νέα γενιά.