Με βρήκανε οι διάβολοι.
Με βρήκαν ξαπλωμένο.
Πάνω σε στοίβα από χαρτί.
Παλιό - παλιό και ξεχασμένο.

Με βρήκανε οι διάβολοι.
Με βρήκαν λυπημένο.
Από τα γέλια των καιρών.
Τα γέλια των χαμένων.

Και γέλαγαν οι διάβολοι.
Γέλαγαν και χορεύαν.
Αντί για χέρια είχαν καρφιά.
Με φτύναν. Με φτύναν και με γδέρναν.

Ουρλιάζανε οι διάβολοι.
Στραβώναν τη φωνή τους.
Μου φώναζαν και μ’ έβριζαν,
μα εγώ γέλαγα μαζί τους!

Και μπήκα μέσα στη σπηλιά,
με τους μαρμαρωμένους.
Μεγάλη άναψα φωτιά,
για όλους τους χαμένους.

Και ήρθε ο Αρχιδιάβολος.
Με χτύπησε. Με χτύπησε με βία.
Με ρώτησε για τα “παιδιά”
Για τα “παλιά βιβλία”

Μα εγώ του έβαλα να πιει,
κρασί, χαρά και γάλα.
Και του 'κλεψα απ’ την τράπουλα
τα φύλλα τα μεγάλα!!!