Έβγαλες την αγάπη μας σε πλειστηριασμό
την πούλησες όσο πιο φτηνά μπορούσες
Με πόνεσες και άδικα ζητάς λογαριασμό
κι εγώ η τρελή που νόμιζα πως μ’ αγαπούσες

Το άρρωστο μυαλό σου σε παιδεύει
κι ό,τι ωραίο στη ζωή σου πάντα κλέβει
Το άρρωστο μυαλό σου δε σ’ αφήνει
να δεις πως ήτανε δική σου η ευθύνη

Την τρέλα σου εμπιστεύτηκες και τον εγωισμό
και άλλοι μας ορίσαν το αντίο
Ποτέ σου δεν κατάλαβες το πόσο σ’ αγαπώ
μα τώρα ειν’ αργά για μας τους δύο