Και θέλω να ’ναι νύχτα και να βρέχει
και να ’ναι το αγκάλιασμα τρελό,
σαν να ’ναι οι τελευταίες οι στιγμές μας
στερνές στιγμές που ζω και σε φιλώ.

Και να ’μαστε στο πάθος μας δοσμένοι,
εξαίσια, γλυκά, σπαραχτικά,
έν’ άστρο μοναχό στην οικουμένη
που μύρια θα γενεί βεγγαλικά.

Και θέλω να σταλάζω στην καρδιά σου
σταλιά-σταλιά μια ολόκληρη ζωή,
ζωή που τη σπατάλησα μακριά σου,
αγάπη μου παλιά παντοτινή.

Και να ’μαστε στο πάθος μας δοσμένοι,
εξαίσια, γλυκά, σπαραχτικά,
έν’ άστρο μοναχό στην οικουμένη
που μύρια θα γενεί βεγγαλικά.