Τριγύρω μου όλοι κρατούν πορτοφόλι
και μέσα στριμώχνουν αλήθειες που διώχνουν
μετράνε τα ρέστα, μετά άντε βρες τα
αφού τη ζωή προσπερνούν.

Εχθροί γίναν φίλοι, πώς σφίγγαν τα χείλη
γυρίζουν την πλάτη, πληγή με αλάτι
μισθό όποιος δέσει, κρατάει τη θέση
αφού δεν τη βγάζει και αλλιώς.

Εγώ κρατάω τις αγάπες κι εσύ φυχή μου ας μου τα `πες
κρατάω μυστικά και όρκους, μετά θα ψάχνω για ενόρκους
δίνω το χέρι να στηρίξω, δεν είμαι εγω που θα σε ρίξω
σ’ αυτόν τον κόσμο ήρθα να ζήσω, δε θα τα πάρω όλα πίσω.

Στην άκρη του δρόμου με βλέμμα του τρόμου
βαδίζουμε μόνοι, χαράζει, νυχτώνει
κρατούν την ανάσα στα πρίμα στα μπάσα
αφού την καρδιά δεν ακούν.

Κρατούν αποδείξει, ποιο φως να τους δείξεις
αφού δεν κοιτούν ουρανό
τριγύρω μου όλοι κρατούν πορτοφόλι
αφού τη ζωή προσπερνούν