Πόσο ακόμα να ελπίζω πως κάτι θα γίνει μαγικό
Δε θα σ’ αφήσω να ορίζεις για μένα καλό και κακό
Τα σημαίνοντα ίδια, φωτεινά σαν στολίδια μας φέρνουν κοντά
Σημαινόμενα άλλα, σκοτεινά μες στη ντάλα μας χωρίζουν ξανά

Δε συμφωνούμε ποτέ κι όσο πάει φεύγεις πιο μακριά
Ίσως να δεις πως δεν είμαι καθρέφτης σου όπως παλιά
Έχεις άλλη ματιά, στη ζωή, στα λεφτά, σ’ ό,τι έχει αξία
Χάσμα άγριο, τρελό. Είσαι εκεί, κι είμαι εδώ, ζούμε άλλη ευτυχία

Άγνωστες λέξεις σου δίνω να παίξεις και να τις σκεφτείς
Αν καταλάβεις ποτέ τι σημαίνουν να `ρθεις να με βρεις
Δεν υπάρχει ελπίδα κι απ’ την πλάτη μου πήδα, μη μου κρύβεις το φως
Σ’ αγαπάω, δε σ’ αντέχω. Θα γελάω, μα θ’ απέχω, τώρα είμαι αλλιώς