Υπάρχουν αγάπες.. που αφήνουν το γαμώτο μιας βδομάδας
υπάρχουν κι άλλες.. που αφήνουν το γιατί μιας ζωής
αυτό το κομμάτι.. δε μιλάει για όλες τις αγάπες
μιλάει για τη μεγαλύτερη..

Έχω πολλές μέρες μέσα στο σπίτι μάτια
μα εσένα σκέφτομαι κι όταν βγαίνω και γίνομαι κομμάτια
περάσανε μετά από σένα κι άλλες
και πριν από σένα νόμιζα πως έζησα αγάπες μεγάλες
χα, δε σ’ εκτίμησα.. κι άμα σου μίλησα κάπως
είναι γιατί έζησα λάθος
με λάθος άτομα, και να το σκάτωμα
τα όνειρά μου γίναν ένα με το πάτωμα
συγκρίνω την τώρα ζωή με τη παλιά μου
που δεν είχα τίποτα μα σ’ είχα αγκαλιά μου
χα, τώρα τα πάω καλά με τη δουλειά μου
αλλά δε τα πάω καλά με τη καρδιά, καρδιά μου
ξέρω ότι είσαι αλλού κι εγώ ψάχτηκα
όλα ψεύτικα, κι απ’ όλα απαλλάχτηκα
το μόνο αληθινό που μού `χει μείνει
το χαμόγελό σου σαν ανάμνηση να δίνει..

Χαμόγελο, μ’ αυτό χαμογελώ
δε ξέρω γιατί στα λέω και είναι ανώφελο
δε με νοιάζει άμα δε θέλεις να τα ξαναβρούμε
έχω πολλά καλά για να θυμάμαι κι αυτά μου αρκούνε

Δεν το έγραψα για να σε συγκινήσω
ούτε να σε κερδίσω: να γυρίσεις πίσω
το 'γραψα μόνο για να σ’ ευχαριστήσω
όταν το ζούσαμε το εκτίμησα πως μ’ έκανες να ζήσω
λίγο θα σ’ απασχολήσω ακόμα
με τα πολλά που λέει η καρδιά και τα λίγα που λέει το στόμα
πάλεψα με τον εγωισμό σώμα με σώμα
αλλά.. σ’ αγαπάω ακόμα..