Kι αν προσπαθώ στο φως της μέρας να ξεχάσω,
κι αν προσπαθούνε να με κάνουν να γελάσω,
είναι στιγμές που όλα γύρω μοιάζουν ξένα
γιατί εσύ δεν είσαι εδώ...

Φεύγουν οι μέρες για τους άλλους μα για εμένα
φαίνεται ο χρόνος πως ξεχάστηκε στα φρένα.
Κάθε καινούριο μοιάζει ρούχο φορεμένο
γιατί εσύ δεν είσαι εδώ...

Κι όμως νιώθω πάλι μια φωνή να σιγοψυθυρίζει
να μου λέει πως δεν τελειώνει όταν κάτι αρχίζει
κι όσο η νύχτα αυτή περνάει, φωνή πως δυναμώνει
κι είσαι εσύ, μονάχα εσύ...

Βλέπω πάλι μια σκιά στους τοίχους να γυρίζει
στο καθρέφτη μου μπροστά, καρδιές να ζωγραφίζει
Κι όσο η νύχτα αυτή περνάει σκιά πως ζωντανεύει
Κι είσαι εσύ, μονάχα εσύ, στη νύχτα αυτή.

Έλα για λίγο στο σκοτάδι να χαθούμε.
Έλα μια βόλτα να με πάρεις και όπου βγούμε.
Μοιάζουν οι τοίχοι φυλακή και δεν αντέχω
γιατί εσύ δεν είσαι εδώ...

Κι όμως νιώθω πάλι μια φωνή να σιγοψιθυρίζει
να μου λέει πως δεν τελειώνει όταν κάτι αρχίζει
κι όσο η νύχτα αυτή περνάει, φωνή πως δυναμώνει
κι είσαι εσύ, μονάχα εσύ...

Βλέπω πάλι μια σκιά στους τοίχους να γυρίζει
στο καθρέφτη μου μπροστά, καρδιές να ζωγραφίζει
Κι όσο η νύχτα αυτή περνάει σκιά πως ζωντανεύει
Κι είσαι εσύ, μονάχα εσύ, στη νύχτα αυτή.

Κι είσαι εσύ, μονάχα εσύ στη νύχτα αυτή...