Άνθρωποι χωρίς ζωή και όνομα
Βαριές σκιές με απλανές το βλέμμα
Ψάρια στα δίχτυα δίχως δόλωμα
Βάφουν τους τοίχους σου με αίμα

Όσα μπορείς να πάρεις από μένα
Ότι κρατήσεις βαθιά θα σε τρυπάει
Και τα μολύβια που γράφουνε τη μοίρα σου
Θα σπάσουν αν η καρδιά σου πάψει να ζητάει

Πρέπει να ξεχάσεις τα κουρασμένα μάτια
Που πέρασαν πίσω απ’ την πλάτη σου
Έχεις ανεβεί τυφλά τα σκαλοπάτια
Νομίζεις πως ο χρόνος κυλά για χάρη σου