Είσαι αυτό που ήθελα πάντα να μην έχω
Αυτή η γεύση που πικρίζει μες στο στόμα
Μα πόσα ψέματα μου φύλαγες ακόμα
Μακάρι να 'ξερα πως σ’ έχω μα δε σ’ έχω

Κάτσε στη θέση σου και μη μιλάς καθόλου
Δε θέλω ν σ’ ακούω ούτε ν’ ανασαίνεις
Να σε κοιτάζω όπως πριν μην περιμένεις
Όλα χαθήκαν με το πέρασμα του χρόνου

Έχεις το βλέμμα από ψέμα που σκοτώνει
Έχεις κρυφές πτυχές που κράταγες για μένα
Μα εγώ έχω πόρτες και παράθυρα κλεισμένα
Και την καρδιά μου η φωνή σου δεν πληγώνει

Είσαι το έργο που βαρέθηκα να βλέπω
Μια φωνή που είναι άγνωστη σε μένα
Δε θέλω τίποτα από σένανε γλυκιά μου
Εγώ απ’ όλα αυτά διαλέγω να απέχω