Πρώτη φορά ξεχνιέμαι μόνος, σε όνειρα παλιά
Αξίζει θεέ μου μια φορά, πίσω μου να γυρνάω
Πίσω να `ρχότανε ο χρόνος, να φόραγε φτερά
Μεσ’ από μάτια εφηβικά τον κόσμο να κοιτάω

Όσα σε τρώνε σταμάτα κι όσα σε πνίγουνε
άσ'τα
Χωράει το σώμα σου μόνο ό,τι σου δίνει χαρά
Ό,τι σε φόβισε κάψ'το κι ό,τι σε τρόμαξε
θάψ'το
Χωρά η ψυχή σου μονάχα, ό,τι ζτηά η καρδιά

Σαν μεγαλώσει ο πόνος όμως και γίνει μια θηλιά
Είναι αμαρτία στα κρυφά, πώς νιώθω να ξεχνάω
Είναι μικρός πολύ ο δρόμος με σήματα αδειανά
Ψάχνω το φως να μ'οδηγά κι όπου έχει φως θα πάω