Φωτιά εσύ και ξενιτειά
πόνοι κι οι δυο μεγάλοι
κλειδώνω μέσα στην καρδιά
αισθήματα πολύ βαθιά
καινούργια ζάλη.

Φιλί εσύ και μαχαιριά
μια φυλακή μεγάλη
πληρώνω για μια αγκαλιά
χάδια μπλεγμένα με γυαλιά
κόβομαι πάλι.

Τ’ αστέρια κλέβεις και σε βλέπω σαν Θεό
μα ορφανεύεις τον δικό μου ουρανό
ότι κι αν κάνεις Θεέ μου πόσο με πονά
ψεύτικα δώρα η καρδιά σου με κερνά.

Καρδιά εσύ και προσφυγιά
μια χαρακιά στο δέρμα
κληρώνω πάλι μοναξιά
χωρίς φεγγάρι η νυχτιά
κλαίει για μένα.

Κορμί εσύ και ερημιά
δάκρυ που στάζει αίμα
χρεώνω μέσα στην ματιά
την υποψία που γεννά
καινούργιο ψέμα.