Αυγουστιάτικο φεγγάρι
όποιο δρόμο και να πάρει
στ’ ουρανού τη μαύρη χάρη
λάμπει σα βεγγαλικό.
Στου καλοκαιριού το βράδυ
κάποιας μοίρας το σημάδι
της αγάπης μας το χάδι
σαν τρελή διεκδικώ.

Άναψε τη φωτιά, φωτιά να πάρω,
να’ χω μιαν αγκαλιά να κουμαντάρω,
η χαρά, μια χαρά, γυμνό τοπίο,
απόψε μας χωράει και τους δύο.

Τα γραμμένα, τα σβησμένα,
τα δικά μας και τα ξένα,
περασμένα, ξεχασμένα,
να καούν σε μια στιγμή.
Μείνε εδώ να το γιορτάσεις
τη χαρά να την χορτάσεις,
τί πειράζει κι αν με χάσεις
μες του χρόνου τη ρωγμή.

Άναψε τη φωτιά, φωτιά να πάρω,
να’ χω μιαν αγκαλιά να κουμαντάρω,
η χαρά, μια χαρά, γυμνό τοπίο,
κι απόψε μας χωράει και τους δύο.