Ήρθες, με δυο μάτια σαν κεριά σβησμένα.
Είπα "θα τ’ ανάψω κι ας καώ με σένα".
Ήρθες μες στη μπόρα, μες στην καταιγίδα,
είπα "θ’ αγαπήσω κι ας μην έχω ελπίδα".

Δίκοπή μου αγάπη, ποιος θα σε λατρέψει
δίχως από μένα κάτι να `χει κλέψει;

Είχες πει "θα μείνω" κι άραξες σαν τρένο
μα χωρίς ταξίδια, με κοιτούσες ξένο.
Είχες πει "για πάντα", είχα πει "για λίγο".
Είπα "σε λατρεύω" και μου λες "θα φύγω".