Είναι γιορτής παραμονές,
ανήμερα του πόνου,
χίλιες ευχές για μιαν ευχή
που θα σε φέρει μπρος μου.

Είναι γιορτής παραμονές,
πολλές χαρές στον κόσμο,
μα μια χαρά κι όχι πολλές,
θα μ’ αναστήσει, φως μου.

Ήσουν της μέρας μου γιορτή,
ανάσας μου τραγούδι,
κι είχα στο χέρι να κρατώ
μια χούφτα από Θεό.

Σε ποιο αστέρι, ουρανέ,
το βλέμμα μου να σβήσω,
σαν ξημερώσει η μέρα της γιορτής
ματόκλειστα να τραγουδήσω.

Είναι γιορτής παραμονές,
πολλές χαρές στον κόσμο,
μα μια χαρά κι όχι πολλές,
θα μ’ αναστήσει, φως μου.

Ήσουν της μέρας μου γιορτή,
ανάσας μου τραγούδι,
κι είχα στο χέρι να κρατώ
μια χούφτα από Θεό.

Θά `σαι της μέρας μου γιορτή,
ανάσας μου τραγούδι,
κι εγώ στο χέρι να κρατώ
μια χούφτα από Θεό.