Πέρασα χθές αργά απο τη γειτονιά σου , ένιωσα πάλι την ανάγκη να σε δώ
κρυφά όπως πάντα να προλάβω τη σκιά σου , πίσω απ΄τις κόκκινες κουρτίνες που μισώ...

Έτρωγε η νύχτα σάν θεριό τα σωθηκά μου , και η αγωνία μου είχε φτάσει στο εκατό
πάνω στο τζάμι σου καρφώθηκε η ματιά μου , μα η σκιά δέν ήταν μία ήτανε δυο...

Ποιος είναι αυτός που σ'αγκαλιάζει και την καρδιά μου κομματιάζει ;
Ποιος είναι αυτός που σε φιλάει και μεσ'τα μάτια σε κοιτάει;

Άχ και να'ταν ένα ψέμα μια στιγμή παραμυθένια μια κοινή οφθαλμαπάτη ένα όνειρο τρελό
μα είναι αλήθεια που πονάει δέν αντέχω άλλο δέν πάει , ποιος είναι αυτός;

Πέρασα χθές αργά την δίψα μου να σβήσω , κρύφτηκα σαν τον κλέφτη για λίγο να σε δώ
σκέφτηκα μια στιγμή τον χρόνο να γυρίσω , να σου φωνάξω πως ακόμα σ’ αγαπώ...

Μέσα στη νύχτα σάν αγρίμι λαβωμένο , απο τις τρεις εδώ κι ακόμα περιμένω
δύο σκιές αγκαλιασμένες στο σαλόνι , καρδιά μου πάψε να χτυπάς δέν είναι μόνη...