Βραδιάζω, ξημερώνω στη μοναξιά,
μου λείπει η αγάπη απ’ την καρδιά.

Είν’ η ζωή μου άδεια, είν’ η ζωή μου άδεια,
βραδιάζω, ξημερώνω στη μοναξιά.

Δε θυμάμαι μια φορά μέσα στην ζωή
να εγνώρισα χαρά κι αγάπη αληθινή,
πάντα με παράπονο μια ζωή περνώ,
κι ένα σύντροφο πιστό δεν μπορώ να βρω.

Είν’ η ζωή μου άδεια, είν’ η ζωή μου άδεια,
βραδιάζω, ξημερώνω στη μοναξιά,
είν’ η ζωή μου άδεια και ζω μες στα σκοτάδια,
βραδιάζω, ξημερώνω στη μοναξιά.

Ποτέ μου δε στεριώνω μες στη ζωή
κι όλο περιπλανιέμαι εδώ κι εκεί,
χωρίς καμιά αξία ζω μες στην κοινωνία
κι όλο περιπλανιέμαι εδώ κι εκεί,
χωρίς καμιά αξία ζω μες στην κοινωνία
κι όλο περιπλανιέμαι εδώ κι εκεί.

Δε θυμάμαι μια φορά μέσα στην ζωή
να εγνώρισα χαρά κι αγάπη αληθινή,
πάντα με παράπονο μια ζωή περνώ,
κι ένα σύντροφο πιστό δεν μπορώ να βρω.

Είν’ η ζωή μου άδεια, είν’ η ζωή μου άδεια,
βραδιάζω, ξημερώνω στη μοναξιά,
είν’ η ζωή μου άδεια και ζω μες στα σκοτάδια,
βραδιάζω, ξημερώνω στη μοναξιά.