Άνεμος ήσουν του Θεού μες στη ζωή,
που φύσαγε για μένα,
μα σε βουνό ριζώθηκες, καρδούλα μου,
κι έγινες του ήλιου πέτρα.

Έλα ψυχή μου, χόρεψε,
τρέλανε το φεγγάρι,
δεν πρόλαβα τα λάθη μου,
όσα δεν έχω κάνει.

Στον ουρανό ήσουν ευχή, καρδούλα μου,
στην γη η αμαρτία,
κι όταν σε κέρναγα κρασί, κορίτσι μου,
ζήλευε η ευτυχία.

Έλα ψυχή μου, χόρεψε,
τρέλανε το φεγγάρι,
δεν πρόλαβα τα λάθη μου,
όσα δεν έχω κάνει.