Έφυγες, ακροβατώντας
πάνω στα νωπά σεντόνια του νεκρού μας έρωτα,
χάθηκες στη νύχτα,
έφυγες, αναπηδώντας είδα την εικόνα σου
να διαγράφεται μέσα σε πολλαπλούς καθρέφτες.

Προς Θεού, μην είν’ αλήθεια αυτό,
ας τύχει να `ναι όνειρο,
προς Θεού, βήματα, πόρτες και κλειδιά ηχούνε.

Έφυγες, χοροπηδώντας
πάνω στις χρυσές κλωστές του μαγικού σου κόσμου,
χάθηκες στη νύχτα,
έφυγες, αναπηδώντας είδα τη φιγούρα σου
να καθρεφτίζεται πάνω στα υγρά πλακάκια της πλατείας.

Προς Θεού, μην είν’ αλήθεια αυτό,
ας τύχει να `ναι όνειρο,
προς Θεού, βήματα, πόρτες και κλειδιά ηχούνε.