Χαμένη πόλη πίσω απ’ τα φώτα να κρύβει τις πληγές
παντού προστάτες να περιμένουν κρυμμένοι στις γωνιές
Κι εσύ πλανιέσαι στη νύχτα, στη μοναξιά
και άδικα ψάχνεις να βρεις κάποια ανάσα ζωής

Νύχτα και οι σβησμένοι φανοστάτες
διώχνουν μοναχικούς σκυφτούς διαβάτες
Νύχτα και έχει μόνο απομείνει
μια μουσική που αργοσβήνει

Νύχτα...

Μες στο σκοτάδι η κάθε πόρτα σου κρύβει μυστικά
και σου αφήνει βαθύ σημάδι σαν να `ναι μαχαιριά
Ξέρεις πως ό,τι κάνεις, ό,τι κι αν πεις
είναι η στιγμή της σιωπής - δε θα σ’ ακούσει κανείς