Μακρυά απ’ το μέρος που σ’ αγάπησα
κοντά όμως στη καταστροφή
μακριά είναι τα χρόνια, τα χρόνια που σε άγγιζα
ίσως να φταίει κι η βροχή

Που απ’ τα μάτια μου τα δάκρυα δε σβήνουν
κι αναμνήσεις μόνο πόνο μου αφήνουν
που δεν κατάλαβα ποτέ τι ήμουν για σένα
σαν μαριονέτα ζω με τα σκοινιά κομμένα
σαν μαριονέτα ζω με τα σκοινιά κομμένα

Το βλέμμα γύρισα πίσω στα περασμένα
σε είδα να χάνεσαι σε κείνη τη στροφή
βούρκωσα, δάκρυσα και έκλαψα για σένα
ίσως να φταίει κι η βροχή

Που απ’ τα μάτια μου τα δάκρυα δε σβήνουν
κι αναμνήσεις μόνο πόνο μου αφήνουν
που δεν κατάλαβα ποτέ τι ήμουν για σένα
σαν μαριονέτα ζω με τα σκοινιά κομμένα
σαν μαριονέτα ζω με τα σκοινιά κομμένα