Λίγη Βροχή στου καπέλου σου το γείσο
κρατάει το ίσο σε χαλεπούς καιρούς,
που κέρασαν φωτιές και κεραυνούς.
Βλέμμα που σώνει μα δε μ’ εξιλεώνει.

Μην κρίνεις πια πράξεις, λόγια κι εικόνες
δεν μας πρέπουν «Παρθενώνες».
Μη με κοιτάς, εγώ ασάλευτος θα ζήσω
για να τους ξανακερδίσω, μη με κοιτάς.

Αλλού κι αν πας το κορμί σου εδώ θα λιώνει
πάνω στο χιόνι που μ’ αίμα το κεντάς.
Τα έργα μας σπυρί, σπυρί μετράς.
Βλέμμα που σώνει, περίσσεψαν οι πόνοι.

Μη δίνεις πια συμβουλές, λαθών αιτίες
δεν σου πρέπουν εξορίες.
Μην αλυχτάς σαν το λύκο το φεγγάρι,
γίνε ελπίδα να μας πάρει να μας κοιτάς.