Φίλε μη φεύγεις με τη νύχτα
που μοσχοβόλησε τη γη
κάτσε να στρώσω το τραπέζι
κάτσε να φέρω και κρασί...

Κάθε που πέφτει το σκοταδι
με καταπίνει η πίκρα του ουρανού
φωνές να φύγω με καλούνε,
να φύγω , να φύγω, να φύγω,
το κρύο μπαίνει από παντού...

Κάποιος οργανοπαίχτης παίζει,
κάτι θυμίζει ο σκοπός
να σου γεμίσω το ποτηρι,
θες να σου αναψω και το φως;

Κάθε που πέφτει το σκοταδι
με καταπίνει η πίκρα του ουρανού
φωνές να φύγω με καλούνε,
να φύγω , να φύγω, να φύγω,
το κρύο μπαίνει από παντού...

Φίλε μη φεύγεις, φίλε...