Σαν το καράβι, η ψυχή
στις φλέβες ταξιδεύει,
της γης να γίνει βότανο
που την καρδιά γιατρεύει.

Κι εσύ καράβι, άνοιξε,
κόκκινα, τα πανιά σου,
να σε γνωρίσει ο θάνατος
κι η γη την αγκαλιά σου.

Κάποιοι θα πουν πως φταις εσύ
για της καρδιάς τα πάθη,
μα πώς να ζήσει η ψυχή
άμα δεν κάνει λάθη.

Κι εσύ καράβι, ρώτησε,
σαν δεις τα δάκριά μου,
ποιοι το πουλάν το βότανο
που πλήρωσ’ η καρδιά μου.