Η στενοχώρια με ρίχνει στο πιοτό
γι’ αυτό με βλέπεις και παραπατώ,
έχω μεράκι, έχω πόνο, έχω σεβντά,
κανένας άνθρωπος δεν τον νταγιαντά.

Η πονεμένη μου καρδιά
κουράγιο πια, πώς να `χει,
αφού αγάπη αληθινή
για μένα δεν υπάρχει.

Τι να τα κάνω τα πλούτη της ζωής,
από αγάπη είμαι δυστυχής,
είναι μαράζι, είναι ντέρτι, είναι καημός,
βαριά με πλήγωσε, αχ, ο χωρισμός.

Η πονεμένη μου καρδιά
κουράγιο πια, πώς να `χει,
αφού αγάπη αληθινή
για μένα δεν υπάρχει.