Για τ’ όνειρο που χάθηκε φταίξαμε και οι δυο,
φεγγάρια που τα σβήσαμε απ’ τον εγωισμό,
οι εποχές αλλάζουνε μα εσύ, μέσ’ στο μυαλό,
μου στέλνεις τα μηνύματα μαζί με "σ’ αγαπώ".

Τώρα πια, στα στήθια μου καρδιά χωρίς φτερά,
τώρα πια, τα λάθη στην σειρά.

Κι ανοίγω τα παράθυρα μήπως και λυτρωθώ
μα πάλι βλέπω εσένανε και πάω να τρελαθώ,
ζωή γεμάτη έρωτα, το πάθος δυνατό,
σε μια παρτίδα παίξαμε και βγήκε φονικό.

Τώρα πια, στα στήθια μου καρδιά χωρίς φτερά,
τώρα πια, τα λάθη στην σειρά.