Στοίβαξα τις αναμνήσεις τα δικά σου πράγματα
πέταξα ένα σπίρτο και έβαλα τα κλάματα
Έκλεισα σε μια βαλίτσα τη μισή μου την ζωή
βγήκα σαν τρελός στο δρόμο και σταμάτησα ταξί

Πες μου φίλε ταξιτζή αν ξηγήθηκα εντάξει
τι να θυμηθώ, γιατί, αφού αυτή με έχει ξεγράψει
Πες μου φίλε ταξιτζή που η ζωή σου είναι ο δρόμος
ποιος χωρίς αγάπη ζει, ταξιτζής είναι και ο πόνος

Όλα της τα είχα δώσει και την κράταγα ψηλά
μα αυτή δεν είχε μπέσα ούτε αγάπη στην καρδιά
Έμοιαζε χωρίς εκείνη κάποιο σπίτι φυλακή
το `καψα για να θυμάμαι όσο ζήσαμε μαζί

Πες μου φίλε ταξιτζή αν ξηγήθηκα εντάξει
τι να θυμηθώ, γιατί, αφού αυτή με έχει ξεγράψει
Πες μου φίλε ταξιτζή που η ζωή σου είναι ο δρόμος
ποιος χωρίς αγάπη ζει, ταξιτζής είναι και ο πόνος