Ταξίδεψα τα μάτια σου να μάθω τι μου κρύβουν
κοιμήθηκα τον ύπνο σου τα όνειρα να δω
μα τίποτα δεν έμαθα για κείνα που σε πνίγουν
σε διώχνουν από δω

Ποτήρι που ξεχείλισε και κύλησε στη σκάλα
πως γέμισε τη θάλασσα πλημμύρισε τη γη
βαθιά στην απορία σου δεν άφησες μια στάλα
ελπίδας να φανεί

Αυτό που λες εσύ σκιά εγώ το λέω αστέρι
που μέσα του αχνοφέγγει γοητεία δειλινού
καθώς εσύ με τριγυρνάς κι η νύχτα θα μας φέρει
στην άγνωστη πλευρά του φεγγαριού

Ταξίδεψα τα μάτια σου να μάθω τι μου κρύβουν
κι ένιωσα την ανάσα σου να καίει από παντού
περπάταγες κατάλευκη και άστραφτες σαν ήλιος
στις όχθες τ’ ουρανού

Κι αν η ζωή είναι φωτιά κι ο αέρας τη μεθάει
στο κάθε βήμα σου μπορεί να σπάσει το γυαλί
μα τ’ όνειρο που μου `κρυψες κορίτσι σε κρατάει
στου κόσμου την κορφή

Αυτό που λες εσύ σκιά εγώ το λέω αστέρι
που μέσα του αχνοφέγγει γοητεία δειλινού
καθώς εσύ με τριγυρνάς κι η νύχτα θα μας φέρει
στην άγνωστη πλευρά του φεγγαριού