Τι θα `ταν προτιμότερο, κανένας δεν το ξέρει,
ανάσα μου κι αστέρι, σαν φτάνεις στον γκρεμό,
χωρίζουνε οι δρόμοι, δεν έχουν γυρισμό.

Στις στράτες, μέσα, της ζωής,
κουράζονται οι αγάπες,
σαν έρημοι διαβάτες,
στο κλάμα της βροχής.

Τι θα `τανε καλύτερο, κανένας δε γνωρίζει,
η μοίρα τι ορίζει, ποιο είναι το σωστό,
μπορεί να είναι κρίμα, μπορεί και το γραφτό.

Στις στράτες, μέσα, της ζωής,
κουράζονται οι αγάπες,
σαν έρημοι διαβάτες,
στο κλάμα της βροχής.