Σε δέκα θάλασσες και δέκα ουρανούς
όλη την πίκρα μου θα βγω για να σκορπίσω,
σ’ αυτό τον κόσμο που μου έτυχε να ζήσω,
αυτό που παίζεται, δεν το χωράει ο νους.

Πέρα βρέχει και οι φλόγες που φουντώσανε,
κάτι θλιβερές φιγούρες με κυκλώσανε,
τη ζωή μου, με τα ζάρια, θα την παίξουνε
κι ό,τι μου `χει απομείνει, θα το κλέψουνε.

Σε δέκα θάλασσες θα πέσω να πνιγώ,
σε δέκα ορίζοντες θα χάνομαι, θα φεύγω,
σ’ αυτό τον κόσμο που μου ανήκει, τι γυρεύω;
μέσ’ στα συντρίμμια μου πονάω, ναυαγώ.

Πέρα βρέχει και οι φλόγες που φουντώσανε,
κάτι θλιβερές φιγούρες με κυκλώσανε,
τη ζωή μου, με τα ζάρια, θα την παίξουνε
κι ό,τι μου `χει απομείνει, θα το κλέψουνε.