Όταν μαυρίζει ο ουρανός
κι η γη δε με χωράει,
όταν μου ρίχνει ο κεραυνός
φωτιά για να με φάει,
παίρνω λαούτο και φτερό,
σπαθί κι αστροπελέκι
για να μερέψω τα θεριά
στης τρέλλας μου το στέκι...

Όταν η αγάπη δε φυσά
και φύλλο δεν κουνάει,
όταν στερεύει η καρδιά
και στάλα δεν κερνάει,
παίρνω μολύβι και χαρτί
βοριά και καταρράχτη
να κατακλύσω τα στοιχειά
στης τρέλλας μου το χάρτη...

Παίρνω λαούτο και φτερό,
σπαθί κι αστροπελέκι
για να μερέψω τα θεριά
στης τρέλλας μου το στέκι,
για να μερέψω τα θεριά
στης τρέλλας μου το στέκι...