Κάποιος περνά
μες στα βουνά
κάθε φορά
στο κάλεσμα πιστός.

Αχ
ποιος είν’ αυτός,
είν’ ο μεγάλος
πράσινος αητός.

Κάθε φορά
απλώνει τη χαρά
στα κορφοβούνια τα χλωρά.

Κάθε φορά
μ’ ολάνοιχτα φτερά
φέρνει του ήλιου τα κλαδιά
για τα παιδιά.

Αχ
ποιος είν’ αυτός,
είν’ ο μεγάλος
άρχοντας αϊτός.

Κάποιος περνά
μες στα βουνά
κάθε φορά
στον πόνο του κλειστός.

Αχ
ποιος είν’ αυτός
είν’ ο θλιμμένος
έφηβος Χριστός.

Κάθε φορά
αγιάζει τα νερά
στα περιγιάλια τ’ αρμυρά.

Κάθε φορά
στου κόσμου την πυρά
ρίχνει του ονείρου τα κλειδιά
για τα παιδιά.

Αχ
ποιος είν’ αυτός
είν’ ο θλιμμένος
άρχοντας Χριστός.