Για το σχολειό σαν κίναγες
πρωί με τη δροσούλα
και κάθονταν στον αργαλειό
η πρωινή αυγούλα

Το σκούρο μπλε της θάλασσας
ύφαινε στην ποδιά σου
της άνοιξης τα γιασεμιά
κεντούσε στα μαλλιά σου

Κι εγώ στο τζάμι το θαμπό
να σε προσμένω ώρα
να μη σε σκιάξει κεραυνός
να μη σε πιάσει μπόρα

Κρυφά μην ψυχανεμιστείς
πως θα σ’ ακολουθήσω
και στα δικά σου βήματα
θα σιγοπερπατήσω

Πέρασε γρήγορα ο καιρός
φύγαν τα χελιδόνια
χρόνια βαριά στους ώμους σου
και στα μαλλιά σου χιόνια

Κι ακόμα δε σε φίλησα
δε σου `σφιξα το χέρι
και αν ποτέ σε ξαναδώ
ούτε ο θεός το ξέρει