Θα ήθελα
σαν ένα λάθος μου που κάνω και πληρώνω
να ’σουνα μόνο στον κλεμμένο μου το χρόνο
και στη φυγή μου.
Θα ήθελα
να σημαδεύονται οι νύχτες από σένα
και να ’ναι ψέμα στο ξημέρωμα για μένα
η ενοχή μου.

Στο χωματένιο μου κορμί
έλα να γίνεις δρόμος μου
για να μου κάνεις συντροφιά
όταν θα μένω μόνος μου.

Θα ήθελα
να σε θυμίζουν στο λαιμό μου τα σημάδια
κι όχι τα βράδια τα ποτήρια να ’ναι άδεια
γιατί μεθάω.
Θα ήθελα
όταν για σένανε μιλάω να μην προσέχω
γιατί δε σ’ έχω τη στιγμή που δεν αντέχω
να σ’ αγαπάω.

Στο χωματένιο μου κορμί
έλα να γίνεις δρόμος μου
για να μου κάνεις συντροφιά
όταν θα μένω μόνος μου.