Πάντα να κρύβομαι σε λάθη κι αφορμές,
Ένα σενάριο βγαλμένο απ’ το χτες
Άπλωσα πάλι τη ζωή σ’ ένα σεντόνι
Και το παιδί που κρύβω μέσα μου θυμώνει

Πάντα να κλείνω τις σελίδες στην ψυχή
Μα δεν κρατήσαμε ενός λεπτού σιγή
Γι’ αυτά που πέρασα κι αυτά που νοσταλγώ
Έφτασε η ώρα για να πω πως μ’ αγαπώ

Δε μετανιώνω πια για τίποτα
Ότι κι αν έζησα ήταν γραφτό
Ο χρόνος πέρασε μα εγώ δεν άλλαξα
Τώρα το λάθος μοιάζει σωστό

Ήθελα πάντοτε να ζω κάθε στιγμή
Κι όλα τα όνειρα να γίνονται ζωή
Μόνο στον φόβο μου μπορούσα να αντέξω
Και τις ελπίδες απ’ το αύριο να κλέψω

Δε μετανιώνω πια για τίποτα
Ότι κι αν έζησα ήταν γραφτό
Ο χρόνος πέρασε μα εγώ δεν άλλαξα
Τώρα το λάθος μοιάζει σωστό