Θυμάμαι που σε γνώρισα
τη μοίρα μου καθόρισα,
είπα θα μείνω δίπλα σου
και την καρδιά μου χώρισα
στα δυο, στα δυο...

Μα και τα δυο στα χάρισα,
για μένανε δεν κράτησα,
φίλους, γνωστούς παράτησα...
Κι όμως μου είπες άργησα
σκληρά, σκληρά...

Που είσαι μακριά δεν το αντέχω,
απ’ τη ζωή μου τώρα θ’ απέχω.
Σ’ αυτήν την τρέλα δεν μπορώ να συμμετέχω,
αφού είσαι ό,τι έχω και δεν έχω...

Τώρα γυρίζω μόνος,
πονάει μιας καρδιάς ο φόνος
κι εσύ ο δολοφόνος.
Μα δε γυρίζει πίσω ο χρόνος...
Έκλαψα, έσπασα...

Κλείνω τα μάτια κι εύχομαι,
ημίμετρα δε δέχομαι,
όλα τα λάθη παραδέχομαι,
πάλι για σένανε προσεύχομαι
αγάπη, αγάπη...