Την ώρα που όλα τα καμιόνια ξεκινάνε
και παν αργά να μπουν στης πόλης το κορμί
από την κάθε κόχη βγαίνουμε και πάμε
μες στο τομάρι(ή νταμάρι) που βογγά κάθε στιγμή.

Σε ποια γωνιά τούτη την ώρα να σε ψάξω;
Σε ποια γωνιά τούτη την ώρα να σε βρω;
Θέλω με μια γραμμή το δρόμο μου ν’ αλλάξω,
θέλω σαν άνθρωπος κοντά σου να χαρώ.

Πάνω στην κρούστα της βροχής γλιστρούν τα φρένα
και σημαδεύουνε στο πέρασμα γραμμή.
Μπροστά στα μάτια μου όλα είναι άψυχα και ξένα
και γέρνω απάνω στην καρδιά μου που πονεί.