Σου γράφω ένα γράμμα και του βάζω μουσική, του προσθέτω και δυο νότες για ν'ακούσεις αν μπορείς.
Ήταν πέρσι καλοκαίρι που είχες μπλέξει με πολλά, ήθελες να έχεις δόση για να φεύγεις μακριά.
Τώρα η μάνα σου κλαίει κι ο πατέρας γερνά…

Είχες σύνθημα ηρωίνης μα η ζωή ήταν σκληρή, μ'έναν άκαρπο χειμώνα και μια βάναυση στιγμή,
Με κομμένα τα όνειρά σου και το βλέμμα σου κενό σε κοιτάζανε οι ανθρώποι που σου 'λέγαν σε αγαπώ.
Τώρα η μάνα σου κλαίει κι ο πατέρας γερνά...

Θέλω δυο στίχους έστω να σου πω, ένα τραγούδι για να σε θυμάμαι.
Πριν να τελειώσει το τραγούδι αυτό να είσαι κάτι που θα τραγουδάμε.

Θυμάμαι ήσουν πάντα τύπος καταθλιπτικός κι όχι επιθετικός ούτε ήσουν κυνικός.
Υποστήριζες ισότητα σε κάθε σου στιγμή μα ο μόνος που δεν είχε ελευθερία ήσουν εσύ.
Τώρα η μάνα σου κλαίει κι ο πατέρας γερνά…

Προσπαθούσες κάθε μέρα να γελάς με την ζωή, να προσφέρεις την ζωντάνια με την κάθε σου επαφή,
να σκοτώνεις τη μιζέρια που στο τώρα κυριαρχεί μα σε κέρδισε στο τέλος η θλιμμένη μουσική.
Τώρα η μάνα σου κλαίει κι ο πατέρας γερνά…

Θέλω δυο στίχους έστω να σου πω, ένα τραγούδι για να σε θυμάμαι.
Πριν να τελειώσει το τραγούδι αυτό να είσαι κάτι που θα τραγουδάμε.

Είχες μάθει μπάσο και ξεκίναγες ξανά, μία νέα εμπειρία σε ζωή χωρίς μπελά.
Ερχόσουν συναυλίες και την έβρισκες πολύ, κάποια μέρα όμως δεν ήρθες ούτε εσύ.
Έμαθα στο τέλος ότι είχες πια χαθεί, σε είχε πάρει το ποτάμι της ανάποδης ζωής,
Καλό ταξίδι φίλε και ας έφταιγες εσύ.Ελπίζω να υπάρχεις κάπου έστω κι ως ανάμνηση.

Θέλω δυο στίχους έστω να σου πω, ένα τραγούδι για να σε θυμάμαι.
Πριν να τελειώσει το τραγούδι αυτό να είσαι κάτι που θα τραγουδάμε.