Ο κόσμος προχωράει, κινείται αστραπιαία κι όλα γίνονται μοιραία από το πράσινο χαρτί που τώρα βγαίνει και σε γκρι και κουνάει όλη την γη κι όσο πιο πολλοί νεκροί τόσο πιο πολύ χαρτί, κι όλο ξυπνούν επαναστάσεις, όσα πουλιώνται αγοράζεις, φωτοτυπίες και πορείες και τυπωμένες ουτοπίες και μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, κάποιος γελάει και κάποιος πεθαίνει και κανείς δεν καταλαβαίνει. Δε θα υπάρξει ζωή ούτε εδώ, ούτε αλλού, ούτε σε άλλη ζωή, ούτε αν είσαι χριστιανός, ούτε αν είσαι κυνικός, ούτε αν είσαι αναρχικός, ούτε αν είσαι ο θεός, ούτε αν έχεις σώσει κάποιον, ούτε αν κάνεις το καλό, φταίει το ανθρώπινο το ον που όλα τα βλέπει αλλιώς

Δε με πειράζει μα δε με νοιάζει, δεν έχω αλλάξει την λογική μου διόλου
Θα περιμένω, καταλαβαίνω, δε θα αλλάξει η λογική αυτού του κόσμου

Ο κόσμος προσπάθει να ζήσει μόνο την ζωή του, τι τον νοιάζει ποιοι πεθαίνουν , τι το νοιάζει αν τον δέρνουν φτάνει που δεν επιμένουν και του δείχνουν πως να ζει, ίσως κάνει και παιδί κι ας μην έχει για να βγει, θα αγοράσει και tv για να ξέρει την ζωή, θα ξαπλώνει ως το πρωί και θα περπατάει μόνο σε ευθεία γραμμή, θα ρωτάει που είναι η δουλειά του και μια πελώρια μπουνιά θα του δείχνει "εκεί"! κι αυτός θα τρέχει σαν μαλάκας κάθε μέρα γιατί έτσι είναι η ζωή και πρέπει να τα βγάλει πέρα, ώσπου λίγο πριν στεριώσει σε ένα χαρτί θα προδώσει όλα όσα τον έχουν σκοτώσει και θα πετάξει μακριά με μια ατέλειωτη δόση