Από µικρός µου `λέγαν για την ζωή
ότι είναι όµορφη, φωτίζει σαν µέρα.
Όµως ποτέ τους δεν µου είχανε πει
ότι για κάποιους θα τελειώσει µε σφαίρα.

Άλλοι κοιτούν κι άλλοι πενθούν
και κάποιος µοιάζει γέρος.
Αιµορραγούν, ψυχορραγούν
και δεν τους νοιάζει ο έρως.

Και µε κοιτάς και σε κοιτώ
και µε ρωτάς, τι να σου πω;
Κάπου, κάποιο λάθος κάναµε.

Βλέπω ανθρώπους να κοιµούνται µαζί,
κουλουριασµένοι κάτω απ’ τα σεντόνια.
Φταίει το κρύο κι όχι ότι είναι µαζί,
βλέπεις µιλώ για εκείνους στα πεζοδρόµια.

Άλλοι γελούν και ευελπιστούν
κι άλλοι κοιτούν µε φθόνο.
Άλλοι τον δίπλα αγαπούν
σαν βασιλιά σε θρόνο.

Κι είναι φορές που ο ουρανός σιγοβρέχει διαρκώς
κι εσύ νοµίζεις πως δεν νιώθει µ’ αυτό.
Νοιώθει πως δεν µπορεί να αλλάξει.
Νοιώθει πως δεν το θέλεις καν.