Οι πόλεις βάρυναν την γη με εξουσία
και είμαστε η γενιά της πολυκατοικίας
Κάποια φτερά για να πετάς σε άλλα μέρη
τα έχει προλάβει και αυτά η εξουσία

Ο καπιταλισμός γεννά την αναρχία
φταίει η ανάγκη να μοιράσεις την οργή σου
και χρωματίζουν οι ψυχές την ιστορία
σε κάποιον τοίχο κάποιας γέφυρας με σπρέυ

Φταίνε οι φωνές μας που δεν έγιναν κραυγές!

Η φύση είναι μια ελεύθερη γυναίκα
που αν την κρατάς θα σε κρατήσει από το χέρι
όμως πεθαίνει από της πόλης τη μανία
σαν το λουλούδι που στο γκρίζο δε φυτρώνει

Η κοινωνία είναι φτιαγμένη από τσιμέντο,
τσιμέντο για ψυχές και όχι για τα κτίρια
Κανείς δεν ξέρει καν πια ήταν τα κριτήρια
που μας χαρίστηκε ένα άπειρο μυαλό

Φταίνε οι φωνές μας που δεν έγιναν κραυγές!