Κοιτώ ψηλά στον ουρανό
πάνω απ’ όλα τα επίπεδα
εκεί που τ’ όνειρο είναι αγνό
μες στα μάτια τα καχύποπτα

Κοιτάζω πάνω απ’ το Θεό
και τ’ όνειρο γυρεύω
τ’ άδικο και πονηρό
μες στη γή το παγιδεύω

Μόνο εκεί στον ουρανό
τα μάτια γαληνεύουν
κομμάτια ανθρώπων δε θα βρουν
για να τα διαφεντεύουν

Πιο πέρα απ’ τον αυγερινό
τα όνειρά μου ζούνε
μα στης αυγής το πέρασμα
θα πάνε να κρυφτούνε

Τα μάτια μου νικήθηκαν
και χάσαν το όραμά τους
σκληρός ο ήλιος νικητής
μα η βραδιά μπροστά τους