Νυχτώνει νωρίς
κι εσύ δε θα ’ρθείς,
το σπίτι κρύα φυλακή.
Με μάτια κλειστά
και φώτα σβηστά,
εγώ εδώ κι εσύ εκεί.

Ό,τι έχω σ’ το χαρίζω,
σαν φεγγάρι τριγυρίζω
μέσα στ’ ουρανού την ερημιά.
Ό,τι έχω σ’ το χαρίζω,
"σ’ αγαπώ" σου ψιθυρίζω,
δεν αντέχω τόση παγωνιά.

Έλα να σε πάρω αγκαλιά
να σε νανουρίσω με φιλιά.
Κι ό,τι έχω σ’ το χαρίζω,
"σ’ αγαπώ" σου ψιθυρίζω,
δεν αντέχω τόση παγωνιά.

Υπάρχουν στιγμές
που θέλεις να κλαις
χωρίς να ξέρεις το γιατί.
Μια σκέψη περνά
και τρέχει ξανά
ένα σου δάκρυ να κρυφτεί.

Ό,τι έχω σ’ το χαρίζω, ...