Πού ναι τα όνειρα, παιδί,
που πρωτοφτιάχναμε μαζί,
στην πόρτα της αυλής σου.

Πού ναι οι γνώριμες φωνές
οι στεναγμοί και οι χαρές,
το δάκρυ το φιλί σου.

Πες μου , πού πήγαν όλα αυτά,
πες μου τι έχουν γίνει
και τα παλιά μας όνειρα,
όνειρα έχουν μείνει

Και τα παλιά μας όνειρα
τι έχουν γίνει...

Τώρα δεν είμαστε παιδιά,
κομμάτια μεσα στην καρδιά
τα λόγια μας γινήκαν.

Και μες στο πέρασμα του χθες
μείναμε μόνο δυο σκιές
που δε συναντηθήκαν...

Πες μου , πού πήγαν όλα αυτά,
πες μου τι έχουν γίνει
και τα παλιά μας όνειρα,
όνειρα έχουν μείνει

Και τα παλιά μας όνειρα
τι έχουν γίνει...