Νύχτα από σεντέφι,
άκρη δεν έχει ούτε κι αρχή,
ίδια τα λόγια,
μέσα απ’ τα χρόνια ίδια η σιωπή.

Μην απαντάς,
δε μου χρωστάς,
αν δεν μπορέσω μ’ εσένα,
ποτέ με κανένα ξανά.

Έρχεσαι κοντά μου
κι είσαι, καρδιά μου, μίλια μακριά.

Πάλι μ’ αφήνεις,
πάλι με δίνεις, λόγια φτηνά,
τί να σε ρωτήσω,
τί να κρατήσω, πώς να σ’ το πω.

Κανείς δε ζει
σ’ αυτή τη γη
χωρίς αγάπη και δίχως το δάκρυ,
να ξέρεις, κανείς.

Ίδια είναι τα λόγια,
μέσα απ’ τα χρόνια ίδια η σιωπή.